โรคถุงน้ำในกระดูกขากรรไกร

โรคถุงน้ำเป็นพยาธิสภาพที่เกิดจากการโพรงที่มีเยื่อบุผิวและมีของเหลวอยู่ในโพรง มักจะขยายขนาดจากการมีแรงดันภายในถุงน้ำ ถุงน้ำในกระดูกขากรรไกรสามารถพบได้บ่อยที่สุดในบรรดาถุงน้ำในกระดูกทั่วร่างกาย เนื่องจากกระดูกขากรรไกรมักจะมีเนื้อเยื่อบุผิวจากการสร้างฟันที่หลงเหลืออยู่ในกระดูกโดยมากมักจะสัมพันธ์กับการติดเชื้อจากฟันหรือฟันคุดฟันฝัง

อาการของโรค

อาการของโรคถุงน้ำในกระดูกขากรรไกรมักจะไม่มีอาการหากไม่มีการติดเชื้อร่วมด้วย ในขณะที่รอยโรคมีขนาดเล็กมักไม่พบความผิดปกติ แต่เมื่อถุงน้ำขยายขนาดขึ้นผู้ป่วยมักรู้สึกขากรรไกรบวมโตขึ้นมากกว่าปกติ หรือใบหน้าสองข้างไม่เท่ากันได้ โดยมากถุงน้ำในกระดูกขากรรไกรมักจะขยายตัวช้า จึงขยายกระดูกออกไปพร้อมกันช้าๆ เมื่อคลำมักรู้สึกแข็ง ถุงน้ำอาจมีการติดเชื้อร่วมด้วย หรือมีการระบายของเหลวออกมากในช่องปาก ฟันที่อยู่บริเวณถุงน้ำอาจจะถูกผลักให้เปลี่ยนตำแหน่งหรือมีการละลายของรากฟันร่วมด้วยและอาจทำให้ฟันโยก เส้นประสาทบริเวณถุงน้ำในขากรรไกรมักไม่ทำให้เกิดอาการชาริมฝีปาก อย่างไรก็ตามการติดเชื้อที่รุนแรงอาจทำให้เกิดชาเกิดขึ้นได้

การวินิจฉัย

การวินิจฉัยรอยโรคถุงน้ำในขากรรไกรทำได้โดยการตัดชิ้นเนื้อส่งตรวจพยาธิสภาพ และอาจตรวจพบถุงน้ำในกระดูกขากรรไกรจากการถ่ายภาพรังสีร่วมกับการตรวจฟันได้
การรักษาถุงน้ำในขากรรไกรทำได้โดยการผ่าตัดรักษาโดยการลอกผิวถุงน้ำออกร่วมกับการเจาะระบายแรงดันของถุงน้ำ และโรคถุงน้ำในกระดูกขากรรไกรโดยมากมักไม่เกิดขึ้นซ้ำ